In ’n bestuursvergadering riep ik: nu we geen maandblad meer hebben, ben ik werkeloos!
Maar dat idee werd vlug van de tafel geveegd. Heleen je hebt vast nog wel een blocnote en een pen, we vinden het leuk, als je, je weer wilt
bezighouden met interviews van onze leden. Ik sputterde wat tegen, maar mijn bezwaren werden niet als serieus genomen.
Op weg naar Clazien Visser, schoot mij te binnen, dat ik mij weer zou bezighouden met interviews. Ik bedacht, ik kan het haar voorstellen natuurlijk. Dat zou beteken 2 vliegen in 1 klap! Een bezoekje vanwege haar operatie en een interview!
Clazien is onlangs aan haar andere knie geopereerd, terwijl ze nog maar net hersteld is van de eerste operatie. Nu hoef ik denk ik niet uit te leggen hoe “zwaar” zo’n operatie is.
Toen ik haar belde om te vragen of het haar schikte om haar te bezoeken, hoefde ze daar niet lang over na te denken. Heel gezellig Heleen, ik vind het erg leuk.
Voorzien van koffie en koek kwam ons gesprek vlug op gang, de gebruikelijke koetjes en kalfjes kwamen voor bij en zo kwamen we uit op de vraag, wil je meewerken aan een interview? Dat is prima Heleen
Al vlug werd ik voorzien van blocnote en pen.
Clazien is al jaren een postzegelverzamelaarster. Zij vertelde, al vanaf haar zesde jaar te verzamelen. Het verzamelen zat in het familiebloed, haar vader, oom en meerder mensen om haar heen verzamelden. De verzameling van haar vader heeft ze nog en daar zitten zegels in van landen die nu niet meer bestaan of samengevoegd zijn. Van een tante in Canada, correspondentievrienden uit Israël en Schotland ontving zij mooie postzegels, die afgeweekt werden en in een album gedaan.
Ze groeide op in Zwaagdijk, op de boerderij. Op 18-jarige leeftijd trok ze de stoute schoenen aan en verhuisde naar Amsterdam. Een opleiding volgde ze bij instituut Schoevers en had daarna, ik meen als secretaresse verschillende werkgevers. Het postzegel verzamelen was even uit beeld. Zij leerde haar man kennen, een echte Andijker en zo verhuisde ze van Amsterdam naar Andijk. Nadat de kinderen op eigen benen stonden is het postzegelen weer in beeld gekomen en inmiddels heeft zij een grote verzameling. Zonder dat zij het zelf zo benoemd, vind ik dat zij een thematische verzameling heeft. Enkele thema’s zijn: Vrede, geweldloos en herdenken, jubilea en gezondheid, liefde, vriendschap, stripfiguren en gelukwensen.
Ook een thema met de naam Wohlfahrtsplege, ik kende deze term niet, is ook lastig te vertalen.
Ze heeft eerder het showbord gevuld met zegels van/over de infrastructuur.
Een vraag die meestal gesteld wordt tijdens een interview hoe bent u zo…enz. Ik hoefde de vraag niet te stellen. Clazien zei, dat ze naar het lezen van een advertentie naar de club is gekomen in december 2003.
Het lid zijn van de vereniging vindt zij vooral leuk om de nieuwtjes te horen van de leden op postzegelgebied en het verrassende aanbod van de veiling en loterij.
Ook heeft Clazien een muzikale hobby. Zij begeleidt met nog 2 mensen een zanggroep op accordeon, in Onderdijk en in Amsterdam. Nu even een herstelperiode. De fysiotherapie is al begonnen en hopelijk loopt zij binnenkort weer zonder pijn.
Clazien van harte een spoedig herstel en reuze leuk dat je jouw postzegeverhaal wilde vertellen, bedankt!
Heleen