Geheel onverwachts zat Rinus op gepaste afstand bij mij aan tafel. Hij had nog steeds wat postzegelboekjes van mij en die kwam hij terugbrengen. Een boodschap wat hij moest doen in Hoogkarspel bracht hem naar mij.
Een flinke tijd geleden dat we met elkaar hebben gesproken, zonder zo’n mondkapje. Zoals ik al zei: op gepaste afstand. Bijna onvermijdelijk dat de corona situatie ter sprake is gekomen en we waren het er samen over eens dat we hoopten dat het vlug voorbij zal zijn. Eindelijk weer eens een clubbijeenkomst, daar kijken we naar uit.
De hamvraag: sinds wanneer spaar je postzegels Rinus? Nou, dat dateert van toch wel heel wat jaren geleden. Toen hij nog werkzaam was bewaarde hij de postzegels die hij kreeg/zag in een doos met de gedachten, dat komt nog wel. Het sparen van postzegels kwam hem bekend voor, zijn vader spaarde en ook nog 2 broers.
Via de beroepen als timmerman en metselaar is hij na een bewuste keus als tegelzetter verder gegaan. Hij vond het achter glas beter dan voor het glas.
In het jaar 1975 was Rinus ik neem aan met zijn vrouw Els in Canada bij familie. Die hadden geen vakantie en er moest zo af en toe gewerkt worden. Dat was op een kantoor in Toronto. De familie trok met de vakantiegangers zo nu en dan naar dat kantoor, waar Rinus in de prullenbakken mooie postzegels ontdekte van de bereden politie. Zonde om weg te gooien, hij ontfermde zich over de zegels en zo werd de postzegelhobby herboren. In diezelfde vakantie is er verder gezocht naar zegels en die ontdekte Rinus op het postkantoor aldaar.
Nadat hij niet meer hoefde te tegelen is hij gaan zegelen. In september 2001 is Rinus lid geworden van de club. Ik merkte op, nou Rinus op naar de 25 jaar, dan krijg je een certificaat!
Oh, ik dacht dat je dan een gouden horloge kreeg, was zijn reactie. Ik heb hem teleur moeten stellen.
De meeste leden van de club kennen Rinus natuurlijk van de loterij. In het verleden deed hij dat ook al samen met Hannie. Zij is helaas veel te jong overleden. De items die Rinus spaart op dit moment zijn: treinen, Canada, Frankrijk, Zwitserland, Frankrijk, klederdrachten, beren en ijsvogels.
Bestuurlijke ervaring heeft hij ook. Van de plaatselijke visclub was hij secretaris. Dat is nu verleden tijd, nu gebruikt hij die tijd voor zijn hobby de tuin. Voor een goede basis voor het kweken heb je nodig turf en zand. Voordat je gaat verspenen is het wortelgestel van het plantje het aller belangrijkste. Als dat niet goed is, dan wordt het zaaigoed niks. Dit is even een advies wat ik u niet wil onthouden.
Zodra de zon schijnt is Rinus in zijn tuin te vinden. De postzegels, tja, die worden dan aan de kant gezet. Komt wel weer als het regent! Met een terugblik op de afgelopen jaren kwamen tot de conclusie dat er inmiddels veel clubleden zijn overleden.
Helaas. We wisselden nog wat feiten en weetjes en tot slot kreeg ik nog een mooie serie China zegels.
Rinus, het was een gezellige middag en bedankt dat je spontaan ja hebt gezegd om een interview te houden.
Heleen