Een berichtje van Heleen van Alphen:
Postzegelen
Postzegelen, Is dat niet saai, postzegeltjes bekijken en in een albumpje stoppen?
Nou nee, antwoord ik dan. Wel moet ik af en toe zoeken naar bv. een voorval of leuke gebeurtenis. Wel, ik heb er eentje!
Ik heb kennisgemaakt met ons nieuwe lid, dhr. Will Evers, hierna te noemen Will, op de clubavond en we spraken over verzamelgebieden van de diverse leden. Hoe het precies kwam, dat weet ik niet meer maar zijn adres met de naam Plevier kwam ter sprake. Een fraai adreskaartje met de afbeelding van de Plevier kreeg ik van Will. Natuurlijk komen deze vogels ook voor op postzegels. Ik vertelde Will, dat mijn favoriete vogel de uil is. Niets bijzonders toch? Nog wat gepraat over ditjes en datjes en we zeiden elkaar gedag, tot de volgende keer.
Heel verbaasd was ik met een mail van Will, met daarin een prachtig verhaal over vogels. Het heet: Herrie in de vogelwijk. Samenvattend, postzegelen is niet saai.
Herrie in de Vogelwijk
Het bestuur van de Vogelbuurt,
Had alle bewoners een briefje gestuurd,
Er zijn veel klachten over lawaai en gedoe in de bomen,
Daar moest nu maar eens een eind aan komen,
Er wordt veel over gezegd, al vele weken,
Daarom willen wij dit probleem met u gaan bespreken.
De vogels die voor velen tot een last zijn,
En die ons dagelijks hinderen,
Moeten weg of in elk geval verminderen,
Samen krijgen we deze problemen wel klein,
U wordt daarom hiermee gevraagd,
Om morgenavond in het buurthuis te zijn.
En inderdaad de volgende avond om acht uur,
Is het zaaltje gevuld met mensen daar vol vuur,
Om vogels te schieten of te kooien,
De grote, kleine en de mooien,
Maar er zijn ook liefhebbers van natuur,
Die veel meer willen weten,
Gaan we vogels doden om op te eten?
De discussie ontaardt in vele woorden,
Ik zou ze wel willen vermoorden,
Roept mijnheer de Uil,
En hij kijkt daarbij wel heel erg vuil,
Wanneer gaan we, zeg het maar,
Mijn geweer heb ik al klaar,
OK zegt de oude heer Duif,
Als die krengen weg zijn geef ik een fuif.
Mevr. Snoek heeft ook haar woordje klaar,
Ik woon hier fijn aan de Plevier,
Die vogels zijn voor mij een lust,
Maar voorzitter Mus roept met veel misbaar,
Mevrouw u liegt, u woont niet hier,
Met u heb ik het hier gehad,
Gaat u maar terug naar de grote stad.
Wie horen we daar ’t-is de heer de Meeuw,
Die roept met onrustbarend veel geschreeuw,
Ook nog met veel armen zwaaie
Ik wil die beesten wel weg gaan maaien,
Heel goed zegt de heer Ooievaar,
Ze schijten zelfs in mijn haar.
Hoe kan dat nou zegt lieve mevrouw Zwaan,
Ik zie geen haar meer op je hoofd daar staan,
Ja, ja, zegt overbuurman Specht,
Die vogel heeft juist wat mest gelegd,
Misschien gaat daar dan weer haar op groeien,
Kunnen je kleinkinderen erin stoeien.
Och die kinderen, zegt moeder Nachtegaal,
Die kijken er graag naar, allemaal,
De ouwe heer Spreeuw wil ook wat zeggen,
Ik heb kippen die eieren leggen,
Wat heeft dat er nou mee te maken,
Zegt secretaris Kraai bij het schrijven,
Laten we bij het onderwerp blijven.
Mevrouw de Lijster, al jaren juf in groep 1 en 2,
Heeft het er wel moeilijk mee,
Ze zegt ik ben het spoor nu toch wel kwijt,
Is dit dan nu moderne tijd?
Waar is de liefde voor natuur gebleven,
Vogels moeten blijven leven,
Elke dag zeg ik het mijn kinderen,
Accepteer dat ze wat hinderen.
En Mereltje die lieve meid,
Wil ook nu wel een woordje kwijt,
heeft lang op haar beurt gewacht,
Ze zijn toch wel mooi, vogels, met die veren pracht,
Ik hou wel van dat mooie fluiten,
Als ik ze hoor voel ik mij blij,
Eerlijk gezegd, ik kan er niet buiten,
Die diertjes zijn niet op te sluiten,
Nee hoor, wat mij betreft blijven ze vrij,Ik ben het wel met Merel eens, zegt buurjongen Arend met een gulle lach,
Ze moeten blijven al wat leeft,
Ik kijk er ook naar, elke dag,
Maar te zien is ook het oogje, dat hij op ons Mereltje heeft,
Maar toch komt de mening van de jeugd wel aan,
Vogels moeten ook bestaan,
Ze hebben toch ook een recht van leven,
Ook penningmeester Koekkoek benadrukt dit even.
Voorzitter Mus is van mening gedraaid,
Die schreeuwers hebben mij genaaid,
Door handopsteken is het klaar,
De buurt heeft besloten met elkaar,
Men wil de vogels in leven laten,
En Mus zegt dan ook heel gelaten,
De vogels maken ons leven rijk,
Onze wijk blijft echt de Vogelwijk.